Rasy Psów

Hawańczyk  – jedna z  ras psów , należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji  biszonów  i ras pokrewnych w podsekcji biszonów. Nie podlega próbom pracy. Rasa pochodzi z rejonu  Morza Śródziemnego , rozwinęła się wzdłuż wybrzeży Hiszpanii i Włoch. Na Kubę zostały wprowadzone przez marynarzy włoskich.Służyły tam jako ulubieńce eleganckich kręgów towarzyskich i arystokracji. Ze względu na najczęstszy kolor (kolor tytoniu) powstała legenda o ich pochodzeniu z Hawany. Wydarzenia historyczne spowodowały zanik dawnych linii hawańczyków na Kubie. Nieliczne przetrwały poprzez nielegalne wywiezienie z wyspy do USA. Hawańczyki mają bardzo urozmaiconą gamę kolorów. Zdarzają się popielate, rude, jasnopyłowe, brązowe, białe, a nawet koloru hawana (brązoworudy kolor tytoniu). Najpopularniejszy jest kolor popiołu a bardzo rzadko złoty lub kremowy. Hawańczyki mają raczej włosy a nie typową dla psów sierść. Trzeba je bardzo często czesać (nawet trzy do pięc...

Bichon frise  – jedna z  ras psów , należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji  Biszonów  i ras pokrewnych. Według  klasyfikacji FCI  nie podlega próbom pracy . i jest uznany za rasę francusko-belgijską. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów użytkowych. Pod koniec  średniowiecza  był dobrze znany we  Włoszech  i  Francji . Na  Teneryfę  został sprowadzony przez  Hiszpanów . W 1934 roku ustalono wzorzec rasy . Współcześnie cieszy się popularnością m.in. w  Stanach Zjednoczonych  i w  Wielkiej Brytanii  jako pies rodzinny. Wyglądem jest zbliżony do swojego krewniaka  biszona bolońskiego . Pielęgnacja wymaga gruntownego szczotkowania dwa razy w tygodniu oraz raz na miesiąc kąpieli. Końce spiralnie skręconych włosów podcina się do odpowiedniej formy

W  klasyfikacji FCI  rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja charty długowłose . Istnieją dwie odmiany tej rasy: długowłosa i krótkowłosa, która jest bardzo rzadko spotykana. Obydwie są oceniane na wystawach wspólnie. Psy z tej rasy nie podlegają próbom pracy. Nazwa charta perskiego  saluki  pochodzi od starego miasta położonego w południowej  Arabii . Zasięg występowania przodków tego charta sięgał od  Etiopii  i zachodnich części  Afryki  po  Indie ,  Afganistan  oraz  środkowoazjatyckie  stepy. Saluki tak jak dawniej, także dzisiaj jest wykorzystywany do polowań (w zależności od regionu) na gazele, antylopy i zające. Do  Europy  charty z orientu trafiły w czasach  wypraw krzyżowych . Udokumentowane wzmianki o występowaniu tej rasy w  Anglii  odnoszą się do roku  1840 , jednak wtedy chart ten nie zyskał większego zainteresowania ze strony Anglików. Dopiero w roku...

Lagotto romagnolo  – jedna z najstarszych znanych ras psów dowodnych i aportujących (od 1600 r.) zamieszkujących tereny bagien Comaccio i laguny wokół  Rawenny . Po osuszeniu bagien zaczęto używać lagotto do poszukiwania  trufli  (druga połowa XIX w). Poszukiwacze trufli prowadzili hodowle tych psów tylko pod kątem największej wydajności w pracy i z biegiem czasu krzyżowali je z  pointerami , pudlami ,  seterami ,  bretonami  i wieloma innymi rasami. Pod koniec lat siedemdziesiątych bardzo zaangażowana grupa hodowców włoskich rozpoczęła pracę nad rekonstrukcją lagotto. W ciągu następnych dwudziestu lat psy mierzono, fotografowano, tatuowano i rejestrowano. Hodowcom doradzano i odnawiano linie hodowlane. W tych latach nastąpił zdecydowany rozwój rasy w kierunku jednego dokładnie zdefiniowanego typu. W 1995 roku rasa została wstępnie uznana przez  FCI . Definitywne uznanie rasy nastąpiło z dniem 06.07.2005 w momencie zarejestrowania jej jako ...

Irlandzki spaniel dowodny  – jedna z  ras psów  należąca do grupy  wyżłów  i  seterów . Podlega próbom pracy. Irlandzki spaniel wodny pochodzi prawdopodobnie od portugalskiego psa wodnego lub pudla, skrzyżowanego z rodzimymi irlandzkimi spanielami, Just McCarthy, który utworzył te rasę, utrzymywał w sekrecie jej pochodzenie. Ten spaniel jest wytrzymałym pływakiem i odpowiednio dużym psem, aby aportować z wody ptaki o wielkości gęsi. Ten pies, najwyższy ze wszystkich spanieli, o oryginalnym umaszczeniu, określanym jako purpurowobrązowe, ma bardzo atrakcyjny wygląd. jego szata, składająca się z pierścieniowatych, ciasno skręconych loczków, jest pokryta warstewka tłuszczu i w związku z tym nie nasiąka wodą. Pierwsze 10 cm ogona jest porośnięte loczkowatą sierścią, a reszta, do samego czubka, pokryta prostym włosem albo bezwłosa. Głowa jest osadzona wysoko, uszy długie i owalne, nos duży w kolorze ciemnej wątroby, szyja mocno wygięta.

Labrador retriever  – jedna z  ras psów , należąca do grupy  psów aportujących ,  płochaczy  i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących.  Typ wyżłowaty . Podlega  próbom pracy . Nazwa rasy pochodzi od  półwyspu Labrador  w  Kanadzie  (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z  Nowej Fundlandii ) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w  myślistwie .Podobnie jak  nowofundland  i  landseer  rasa pochodzi z południa  Nowej Fundlandii . W  XVIII wieku  była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci,  aportowaniu  przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Nazywane były psami św. Jana. Do  Europy  pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1870 lord Malmesbury (błędnie nazywając je "psami z Labradoru"), który razem z synem rozpoczął ich h...

Słowo  pudel  w  języku starogermańskim  oznaczało kałużę, we  Francji  psy tego typu nazywano  barbetami  ze względu na ich kosmate brody. Z historii tej rasy wyłania się opinia dotycząca pochodzenia z  Islandii , skąd sprowadzano na  Stary Kontynent  średniej wielkości psy zaganiające, krzyżowane następnie z psami myśliwskimi. W ten sposób otrzymywano osobniki o kosmatym włosie (czyli włosie pierwotnym dla pudla), który w związku z pełnionymi funkcjami przez te psy (dowodnymi) odpowiednio strzyżono. Nieprzypadkowo, w związku z tym faktem, klasyczne strzyżenie pudla najbardziej przypomina dawne przeznaczenie tych zwierząt. Pies wykorzystywany dawniej do polowań, głównie na ptactwo wodne, dziś pełni przeważnie funkcje reprezentacyjne. Istnieją pudle, które dobrze nadają się do pracy z chorymi i niepełnosprawnymi ludźmi. Fakt ten pozwala je uznać za rasę nie tylko reprezentacyjną, ale i pomocną w  terapii chorych . W polowania...

Buldogi angielskie to stara rasa wywodząca się z linii  buldogów . Buldogi wyodrębniły się z mastifów około 1100 lat temu. Na początku  XVIII wieku  w Anglii, w wyniku krzyżówek powstała ta rasa, niepodobna wyglądem do dawnego buldoga i spełniająca inne zadania. Od połowy  XIX wieku  sylwetka buldoga angielskiego uległa znacznej zmianie, upodabniając się do obecnego  wzorca . Buldog stał się znacznie wyższy, szerszy, masywniejszy, o dużej głowie, zachowując krótką  kufę  z odkładającymi się do tyłu uszami w tzw.  płatek róży . Z czasem zaczęto też odchodzić od fałd skórnych, pozostawiając tylko jedną, za nosem.Dość duży, masywny pies, o skróconej kufie, z małą fałdą nosową, i wysuniętej trufli nosowej poza linię fałdy. Z natury odważny, ciekawski, otwarty, choć wygląd może wydawać się groźny, z natury buldogi są łagodne i przyjacielskie wobec ludzi i innych zwierząt. Sierść : Delikatna, krótka, przylegająca i gładka (wrażenie twardości s...

Rottweiler jest to rasa psów wykorzystywana dawniej do pilnowania obozów rzymskich w podbitej przez nich  Germanii . Psy te pilnowały bydła stanowiącego zapasy żywieniowe  legionów  oraz ciągnęły ciężkie zaprzęgi z żywnością i amunicją. Wygląd rottweilerów ewoluował – przedtem były to psy lekkie i smukłe z długimi "haczykowatymi" ogonami, na przestrzeni lat przybrały na masie i ich dzisiejszy wygląd wymogły nowe sposoby jego wykorzystania – rasa ta chętnie współpracuje z człowiekiem i często wykorzystywana była do ciężkich prac. Niemiecki  kynolog  R. Streble zalicza rottweilera do gładkowłosych psów zaganiających, wywodzących się z linii psów  bawarskich  o celtyckim rodowodzie. Kolebką tej rasy są ziemie niemieckie, a dokładniej  Szwabia . Pierwszy Klub Hodowców Rottweilera założono  13 stycznia   1907 , a trzy miesiące później Południowoniemiecki Klub Rottweilera. W  1921  roku wszystkie te stowarzyszenia połączyły si...

Kraj patronacki Meksyk Wysokość ok. 25  cm Masa 500–3000  g  (w  AKC  dyskwalifikowane są psy cięższe niż 3,0 kg Chihuahua  (w języku  hiszpańskim chihuahueño ) – jedna z  ras psów , należąca według  klasyfikacji FCI  do grupy  psów ozdobnych i do towarzystwa , zaklasyfikowana do sekcji chihuahua, nie podlegająca  próbom pracy . Istnieją dwie odmiany tej rasy: krótkowłosa i długowłosa. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, rasa ta należy do grupy psów ozdobnych i do towarzystwa .  Typ wilkowaty . Rasa ta to potomkowie starożytnych, podobnych, ale nieco większych psów żyjących na dworach azteckich władców, znanych jako  Techichi . Najstarsza rasa w  Ameryce Północnej . Nazwa tej rasy  psów  pochodzi od miejscowości i stanu w  Meksyku .

Liczący prawie 5 tysięcy lat rysunek w egipskich grobowcach sugeruje, że przodkowie rasy pochodzą z  Bliskiego Wschodu  ( Egiptu ), skąd były wywożone m.in. do  Hiszpanii ,  Chin  i  Persji . . Współczesna forma tej rasy powstała w  Wielkiej Brytanii . W  Anglii , do której dotarły we wczesnym średniowieczu, greyhoundy hodowano do polowań, podczas których miały za zadanie doścignąć zdobycz. Nie dążono do stworzenia samotnych myśliwych, greyhoundy miały współpracować z innymi psami. Przejście z myślistwa na tor wyścigowy utrzymało tę cechę ich osobowości. Greyhoundy przez długi czas kojarzono ze szlachtą. Od  XI  do  XIV wieku  angielskie prawo zabraniało „ludziom z  plebsu ” posiadania greyhoundów pod karą śmierci. Greyhound to pies o długiej szyi i głowie, o mało widocznym  stopie , bądź garbonosie.Uszy są małe i zazwyczaj płasko noszone do tyłu wzdłuż szyi; mogą być półstojące bądź całkiem podniesione w ...

Inne nazwy ang. bullmastiff Kraj patronacki Wielka Brytania Kraj pochodzenia Anglia Wysokość 63,5–68,5  cm  (psy), 61–66  cm  (suki) Masa 49,9–59  kg  (psy), 41–49,9  kg  (suki) Bulmastif  (oryginalna nazwa  bullmastiff ) –  rasa psa  zaliczana do grupy  molosów  w typie  mastifa  ( typ dogowaty ), wyhodowana w  XIX wieku  w  Anglii  jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza. Powstał w wyniku krzyżowania angielskich molosów:  buldogów  i  mastifów . Bulmastif jest lżejszej budowy i mniejszych rozmiarów od mastifa. Łączy w sobie spokój, opanowanie buldoga z silnym charakterem i instynktem obronnym mastifa .

Bulterier z 1915 roku Inne nazwy Bull terier angielski Kraj patronacki Wielka Brytania Kraj pochodzenia Wielka Brytania Wysokość 35-45 cm Rys historyczny Pierwsze opisy psów walczących, podobnych do bulteriera spotykane są w  literaturze  dużo wcześniej, zanim nazwany ojcem rasy  James Hinks  przyprowadził je w roku  1862  na wystawę. Taplin (cytowany u Backmana) w  1803  roku pisze o terierach krzyżowanych z  buldogiem  wśród niższych warstw społecznych, których używano do  polowań . Z roku  1808  pochodzi obraz  Jamesa Warda  przedstawiający bulteriera  maści  czarno podpalanej z białymi znaczeniami. Według Edwarda C. Asha były już w roku  1819  białe  psy  nazwane Bulterierami Paddington, ważyły około 30 kilogramów. Głowy miały podobne do  boksera . Około roku  1830  studenci z  Oksfordu  (Freeborns) wyhodowali białe bulteriery a w ...